Wchodzę rześkim krokiem do sali, tuż po przejściu progu rozglądam się po pomieszczeniu. Widząc siedzącego Jounina krótko oceniam go wzrokiem, podchodzę energicznie mijając manekiny, słupy, tarcze. [i]Yo sensei[i]

[/i] Stary głupiec, pyszny i pewny siebie.[i] Spoglądam na niego po czym ciskam shurikena, przeskakuje obok manekina dobywając katany.

Kawarimi hmmm. Może i stary ale nie głupi, kto wie? Czując ostrze na plecach zaciskam zęby. Jak najszybciej potrafię wyginam plecy w łuk, podskakując na jednej nodze przyciągam katanę do ciała zmniejszając tarcie (zwiększając szybkość) odbijam jego klingę w bok. jak się nie uda, padam plecami na ziemi, opierając ciężar ciała na jednej ręce wymierzam kopniak w tors

Na mojej twarzy pojawia się grymas, szybki jest. Kataną przecinam powietrze celując w jego katanę, gdy uda mi się ją odbić z półobrotu uderzam go butem w korpus, podczas lotu ciskam w niego kunai. Jeśli nie pięścią celuje w jego twarz przechylając ciężar ciała do uderzenia nadając mu impet.

Skoro nie ma go obok mnie, nade mną więc jest... Wskakuję na jakąś półkę, kukłę. Staje napinając łydki, gotowy do skoku. Kataną przesuwam po horyzoncie szukając jounina.

Gdy kukła zostaje przecięta, skoro byłem przygotowany spadam na ręce, widząc lecące w moją stronę kule przekręcam ciało. Brodę przyciskam do ciała wykonuje akrobatyczny przewrót w bok (ukemi) poprzez rękę, plecy z kręgosłup z podłożem styka się tylko w 1 miejscu. Gdy ląduję jakieś 2 metry dalej ciskam w sensei kunai, podbiegam ciągnąc katanę przy nodze.

Gdy kunai wbija się w podłogę katana zmierza ku jego nodze. Z świstem przemierza powietrze. Jeśli atakuje mnie z góry chwytam jego rękę za nadgarstek uginam nogi amortyzując siłę ciosu.

Staram się chwycić jego nogę(jak się uda przyciągam do siebie kolanem uderzając w jego udo)

Jak mi się nie udaje upadam na ziemie, przewrót w przód. Znajdując oparcie w słupie odzyskuję równowagę, podskakuję do przeciwnika. Kataną tnę w bark jednocześnie kopniakiem w kolano

Wiedząc iż  strumień pozbawi mnie zwycięstawa(o ile nim oberwę) Odskakuję na bok. jeśli jest tam jakiś manekin kryje się za nim. Podczas odskoku ciskam w jego stronę shurikena ( jest zajęty wykonanym jutsu)
Mocniej zaciskam ręce na katanie, ciężko oddychając dostrajam napięte zmysły.

Rozchylam powiekę, wypluwam wodę z ust. Nadal zaciskając ręce na katanie ostrożnie podchodzę do jouniana przyglądając się jego ranie.

No pięknie... Leżę przy ścianie, wbijam katanę w ziemie. Całą siłą woli próbuję szukając oparcia z mieczu wstać. *prawdziwy ninja nigdy się nie poddaje!*

Patrzę na niego poirytowany. drżącymi rękoma podnoszę katanę, wolno stawiając kroki podchodzę...

Najpierw na kolana, następnie juz nogi. Wstaję wolnym krokiem podchodzę. Z grymasem na twarzy spoglądam na senseia

Ocierając pot z czoła wyciągam rękę po zwój. Przyjmując go od Jounina siadam na ziemi. Wolno sunę palcem w dół, starając się uniknąć zmęczenia. Po chwili wstaje, skupiam chakrę głęboko oddychając, *siła i skupienie* zamykam oczy. Cały czas mieszając chakrę, chwilę później otwierając oczy krzyczę Kawarimi no Jutsu! Natychmiast na miejscu mojego ciała pojawia się przecięta część manekina. To jutsu opanowałem.

Banał, powoli siadam na ziemi. Rozwijam zwój, ponownie zaglądam do niego. Zmęczony, skupiony na zwoju staram się zapamiętać rady i pieczęcie. Głęboko oddycham, zdenerwowany. Wstaję, kumulując chakrę. Rozchylam powieki -Bunshin no jutsu!!- Obok mnie pojawia się idealna kopia użytkowanika. Uśmiechając się do siebie -to jutsu opanowałem-

Ostatnim razem pochylam się nad zwojem. Zapamiętuje pieczęć. Podnoszę wzrok na jounina. W myślach zapamiętuje jego wygląd. Skupiam chakrę, co jakiś czas spoglądając na senseia, całe ciało hmmmmm. Składam pieczęć, otwieram usta -henge!- W obłokach dymu pojawia się 2 jounin. przyglądam się nowej postaci, po chwili uśmiecham wracając do swojej zwykłej formy.